Urkunde Nr. 1433 aus Band III

Seite im UB:

236-238 ^a)

Heute in:

Budapest, Ungarisches Landesarchiv [Magyar Országos Levéltár]

Druckvorlage:

nach Einschaltung (Insert)

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

1433

1399 April 13 Das Weissenburger Kapitel schaltet die Urkunde des Woiwoden Stibor von 1399 Nr. »1428, enthaltend die Urkunde des Königs Sigmund von 1397 Nr. »1402, ein und bezeugt die Begehung der Grenzen von Wurmloch und Mortesdorf, beziehungsweise die Teilung des strittigen Gebietes.

Ca[pitulum ecclesiae Transilvanae omnibus] Christi fidelibus tam praesentibus quam futuris praesens scriptum [inspecturis salutem in omnium salvatore.] Ad universorum notitiam harum serie volumus pervenire, [quod nos literas magnifici viri domini] Styborii vaivodae Transsiluani et comitis de Zolnok recepi[mus in haec verba.] (Folgt die Urkunde des Woiwoden Stibor von 1399 Nr. vw>1428</vw>, enthaltend die Urkunde des Königs Sigmund von 1397 Nr. »0, enthaltend die Urkunde des Königs Sigmund von 1397 Nr. »1402.) Nos enim petitionibus praefati domini Styborii vaivodae annuentes una cum magistro Joanne vicevaivoda homine suo nostros homines pro utrisque partibus honorabiles viros dominum Michaelem archidiaconum de Thorda et magistrum Andream Albensem socios et concanonicos nostros pro testimonio fide dignos ad praemissa peragenda duximus trans[mittendos. Qui demum ad nos reversi] nobis concorditer retulerunt, quod ipsi iuxta continen[tiam praedictarum literarum praefati domini vaivodae in oc]tavis festi Paschae domini¹⁾ [ad faciem praenotatae particulae terrae litigiosae vicinis et commetaneis suis universis circumquaque legitime convocatis ipsisque et partibus praemissis praesentibus pariter accessissent, et cum metas ipsius particulae terrae litigiosae iuxta iudiciariam commissionem eiusdem domini vaivodae in dictis literis suis expressam per demonstrationes partium reambulare voluissent, quaevis tunc partes²⁾ in ostensionibus earundem metarum omnino disconies exstitissent ac diu disceptantes concordare penitus nequivissent. Verum tamen proborum hominum interveniente inductione tandem partes utraeque per modum pacis et concordiae convenientes factum separationis, distinctionis et erectionis earundem metarum ad manus octo proborum virorum arbitrorum, arbitratorum²⁾ et amicabilium compositorum per partes unanimi voluntate et pari consensu electorum pure et simpliciter ac penitus et per omnia dedissent et assignassent tali modo, ut quidquid iidem octo probi viri, arbitri, arbitratores et amicabiles compositores inter partes in praemissis metis facerent, ordinarent et mediarent, componerent et disponerent, hoc ambae partes perpetuo et irrevocabiliter tenerentur observare tali poena mediante, quod si aliqua partium ordinationem, mediationem et dispositionem eorundem octo proborum virorum refutaret seu non acceptaret, ex tunc talis pars huiusmodi ordinationem et mediationem refutans vaivodae in centum, parti vero adversae dictam ordinationem et mediationem acceptanti et tenenti in quinquaginta marcis puri argenti convinceretur ac in eadem terra litigiosa ius suum, quod habere³⁾ sperabat, perderet et amitteret eo facto. Denique huiusmodi compromisso per partes animo concordi sponte facto ac amicabili compositione peracta iidem arbitri et amicabiles compositores per partes ut praefertur electi secundum deum et iustitiam ac conscientiam ipsorum memoratam terram [S. 238] litigiosam taliter mediando inter partes metis infra scriptis hoc ordine seriatim distinguissent et separassent, quod primo incipiendo¹⁾ a parte aquilonis in cacumine montis iuxta silvam Bikerdö vocatam super²⁾ unam arborem quercus antiquam metam renovassent,³⁾ deinde descendendo⁴⁾ versus meridiem in latere montis similiter unam metam antiquam renovassent, novam penes eandem erigendo. Inde paulisper deorsum tendendo⁵⁾ ad sulcum finalem terrarum arabilium in pede montis duas metas novas cumulassent. Deinde versus dictam plagam meridionalem directe procedendo⁶⁾ in eisdem terris arabilibus quatuor novas metas duplicatas et in fine earundem terrarum arabilium duas novas metas modo consimili erexissent. Abinde versus eandem plagam meridionalem per declivum procedendo⁶⁾ usque ad unum fontem scaturientem tres novas metas duplicatas erexissent. Super eundem etiam fontem versus occidentem similiter duas metas novas terreas consignassent. Parumper ulterius tendendo⁵⁾ ad eandem plagam usque ad verticem montis similiter duas metas duplicatas sese sequentes collocassent. Unde descendendo⁴⁾ usque ad viam, quae transit vel ducit de Baromlak ad Martonfalva, et transiliendo⁷⁾ huiusmodi viam penes rivulum, qui fluit de eadem Martonfalva versus Baromlaka, duas metas terreas novas effodissent. Deinde parumper procedendo penes eundem rivulum, ubi alter rivulus a parte orientali fluens iungitur eidem, pro meta reliquissent.⁸⁾ Unde saliendo per eosdem rivulos, tendendo⁵⁾ aliqualiter versus orientem, in meatu dicti rivuli a parte orientali fluentis transeundo per bonum spatium,⁹⁾ demum tendendo⁵⁾ versus meridiem pratum ex utraque parte huiusmodi rivuli existens pro communi usu et communibus pascuis villanis seu populis ambarum villarum praedictarum sub poena superius narrata, si qua partium alteram in huiusmodi pascuis impignoraret et quomodolibet impediret, reliquissent. Et de rivulo ipso saliendo prope eundem duas metas novas terreas ponentes praeciseque versus meridiem sursum tendendo⁵⁾ supra unam arborem quercus in latere montis duas metas novas terreas cumulassent. Et ibi nietae fuissent terminatae. Quibus quidem metis, sicut superius est expressum, per arbitros et amicabiles compositores per utrasque partes unanimi voluntate et pari consensu electos dispositis, ordinatis, erectis et finitis unamquamque partium praemissarum iuxta distinctionem et separationem metarum praescriptarum saepe dictae terrae litigiosae in suo iure perpetuo reliquissent. Datum in quindenis festi resurectionis domini, anno eiusdem millesimo trecentesimo nonagesimo nono praenotato. Honorabilibus et discretis viris dominis Johanne praeposito, Johanne cantore, Hynkone custode ac praefato Michaele archidiacono de Thorda decano canonicis ecclesiae nostrae existentibus.] [S. 239]


a) Erster Seitenumbruch in der Überlieferungsangabe. Die Fußnoten wurden in diesem Band des UB jeweils seitenweise gezählt. Auf die vorliegende Urkunde entfallen: 1-3 auf S. 237, 1-9 auf S. 238.^{^}
[S. 237]
1) April 6. ^{^}
2) So Vorlage. [2x]^{^}
3) Vorlage: honore. ^{^}
[S. 238]
1) Vorlage: inceptum.^{^}
2) Fehlt in der Vorlage.^{^}
3) Vorlage: renovantes.^{^}
4) Vorlage: descendens [2x].^{^}
5) Vorlage: tendens. [5x]^{^}
6) Vorlage: procedens. [2x]^{^}
7) Vorlage: transiliens.^{^}
8) Scilicet: eosdem rivulos.^{^}
9) Vorlage durchgestrichen: passum.^{^}