Sie suchten nach:

Form der Überlieferung: Orig. Pap. Remove constraint Orig. Pap.: Orig. Pap. Ausstellungsort: London Remove constraint London: London Variante Überlieferung: Volltext Remove constraint Volltext: Volltext
Treffer 0 von 5936 Ihrer Suche Neue Suche
 

Urkunde Nr. 861 aus Band II

Seite im UB:
254-256

Druckvorlage:
nach Original

Abdruck als:
Volltext

Sprache:
Latein


861


Neumarkt am Mieresch 1366 Juni 24 a) König Ludwig I. bestätigt die Begehung der Hattertgrenzen zwischen Mettersdorf einerseits und der auf Fatendorfer Gebiet gelegenen Besitzung Tukas andererseits.

Orig. Perg. Gemeindearchiv Mettersdorf. Siegel, schadhaft, rund, Durchmesser 2.4 Centimeter, in rotes Wachs innen aufgedrückt. Die Urkunde ist von derselben Hand geschrieben wie Nr. »860.

Regest: Berger, Urkunden-Regesten (») 14 Nr. 40. Berger - Wagner, Urkunden-Regesten (») I, 15f. Nr. 40.

Nos Lodouicus dei gratia rex Hungariae memoriae commendantes praesentium tenore significamus quibus expedit universis, quod cum inter nobiles de Fata ex una item populos nostros de Noghdemeter parte ab altera super terris et metis infra declaratis dissensiones et disturbationes subortae et diutius ventilatae exstitissent, prout eorum querela manifestarat, nosque tandem in partibus Transiluanis pro reformandis iuribus quorumlibet hominum earundem partium et volentes huiusmodi dissensiones et disturbationes de partium ambarum medio evellere et sedare, discretum virum dominum Benedictum archidiaconum de Pankata in ecclesia Agriensi capellanum specialem et nobilem virum magistrum Stephanum filium Pousae de Zeer militem nostros fideles in persona nostra ad videndum reformandumque dictas metas brigosas et terras ac erigendum novas metas in locis necessariis inter villas scilicet ipsorum nobilium Tukas vocatam, intra terminos metales eiusdem possessionis Fata habitam et nostram regalem Noghdemeter nuncupatam praenotatam direxissemus. Demum iidem Benedictus archidiaconus et magister Stephanus filius Pousae ad nos reversi nobis retulerunt, quod ipsi ad facies praedictarum villarum Tukas et Noghdemeter accedentes praesentibus praedictis nobilibus et populis nostris et plene acceptantibus ac se in hac parte contentos omnimodo asserentibus, ut eaedem in pacis tranquillitate de cetero manerent, iam dictas possessiones seu villas Tukas praedictorum nobilium de Fata et Noghdemeter nostram regalem metis infra scriptis perpetuo duraturis ab invicem separassent et distinxissent. Quae [S. 255] quidem metae, sicut per praefatos homines nostros relatum exstitit, suos cursus taliter habere dignoscuntur, quod prima meta incipit iuxta fluvium Zamus a parte orientis sub latere montis supra dictam villam Tukas ubi idem fluvius stringitur ad ipsum montem in margine viae tendentis ad Rodna, inde autem tendit versus partem occidentalem ad quendam alium montem in cuius latere sunt duae metae terreae, deinde per eandem partem occidentalem venit ad unum rivulum fluentem ad praedictam villam Tukas iuxta quem ex utraque parte inter duos montes duae metae terreae1) novae erectae, abhinc flectens versus partem meridionalem cadit in unam semitam vulgariter Altalwsvin vocatam et per eandem semitam ascendit montem in cuius latere superius circa ipsam semitam una meta terrea, exinde adhuc versus ipsam partem meridionalem in eadem semita tendit directe ascendendo ipsum montem Fatayhigh vocatum super cuius cacumine duae metae terreae, abhinc super eodem monte ad eandem partem meridionalem vadit ad unam metam lapideam antiquam, exinde tendit ad locum Paulmeze vocatum ubi duae metae terreae novae quae distinguunt terras ipsorum nobilium a parte occidentis et terras dictae villae nostrae Noghdemeter a parte orientis, deinde per dictam partem meridionalem ascendit quendam alium montem Teulghbirch nuncupatum super quem duae metae terreae novae, exinde descendendo versus praedictam partem meridiei cadit ad unum rivulum ubi una meta terrea, et abhinc per ipsum rivulum vadit versus meridiem et exit2) de eodem rivulo ubi una meta terrea, exhincque tendens semper ad meridiem et venit ad duas metas terreas antiquas, secus quas novas metas erexissent, abhinc similiter versus meridiem eundo revertitur ad eundem rivulum et transiens ultra ipsum vadit ad duas metas terreas antiquas iuxta quas similiter novae metae erectae, exinde tendit paulisper3) versus eandem meridionalem partem. ubi in fine terrarum arabilium una meta nova terrea, abhinc per longitudinem unius iugeris terrae eundo ubi nova meta, exinde similiter per longitudinem unius iugeris transit et ibi meta nova, abinde per tantundem spatium ubi una meta nova terrea, deinde modo simili per tantum spatium versus meridiem tendit ubi nova meta, abhinc flectens versus partem occidentalem tendit ad unum rivulum Roznapataka vocatum et super eodem rivulo eundo semper versus occidentem venit ad unum pratum arundinosum et vimina ibidem existentia, cuius prati arundinosi una pars ad latitudinem trium iugerum terrae a parte septentrionis4) usque metam villae Terpeniae nomine directe supra dictis nobilibus de Fata, reliqua vero pars eiusdem annotatis nostris populis et villae Noghdemeter ex parte meridiei sunt assignatae, et sic tendit ad eandem metam villae Terpeniae ibique metae memoratarum villarum Fata et Noghdemeter terminantur, fluvius vero Zamus prope praelibatam villam Tukas tam ante dictorum nobilium de Fata quam populorum nostrorum de Noghdemeter prius dictorum usibus semper communis et pacificus esse debet iuxta ordinationem hominum nostrorum saepe dictorum. Nos igitur ut praetactarum [S. 256] metarum erectiones, distinctiones et ordinationes ac omnium praemissorum dispositiones per eosdem nostros regios homines inter ipsas villas Tukas et Noghdemeter factae m[odo] praemisso partibus [iam di]ctis praesentibus et consentientibus immo acceptantibus perennalis perseverantiae solidentur efficacia nec per quempiam de cetero valeant in irritum revocari, super eisdem partibus iam dictis praesentes sub secreto nostro sigillo concessimus literas nostras, quas sub maiori sigillo nostro privilegialiter emanari faciemus dum fuerint nobis reportatae. Datum in Zekuluasarhel, in festo nativitatis beati Johannis baptistae, anno domini millesimo CCCo LXmo b) sexto.

Unter dem Siegel: Assecuratio ipsorum Benedicti archidiaconi et Stephani filii Pousae militis.


a) Ausstellungsort im UB als: Neumarkt.^
b) Die hochgestellten Buchstaben nach den Zahlzeichen sind in diesem Band des gedruckten Urkundenbuches differenziert gesetzt, hier über dem Zahlzeichen, letztes nach dem Zahlzeichen nichthoch mit Abkürzungsstrich.^

1) Vorlage: terrae.^
2) Vorlage: exiit.^
3) Vorlage: palisper.^
4) Vorlage: sceptemtrionis.^