Urkunde Nr. 959 aus Band II

Seite im UB:

358-360 ^a)

Heute in:

Hermannstadt, Staatsarchiv [Direcţia Judeţeană Sibiu a Arhivelor Naţionale ale Romȃniei]

Heutige Signatur:

Urkundensammlung [Colecţia de documente medievale], Serie U.I (Inventar 25), Nr. 22.

Druckvorlage:

nach Original

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

959

1370 September 2 König Ludwig I. spricht die Sachsen der sieben Stühle von allen sich etwa ergebenden und mit ihren Freiheiten im Widerspruch stehenden Leistungen für die von ihnen erbaute Feste Landskron frei.

[L]odouicus¹⁾ dei gratia Hungariae, Dalmaciae, Croaciae, Ramae, Seruiae, Galliciae, Lodomeriae, Comaniae Bulgariaeque rex, princeps Sallernitanus et honoris montis sancti Angeli dominus omnibus Christi fidelibus tam praesentibus quam futuris praesentium notitiam habituris salutem in omnium salvatore. Gloria et honore coronatos in terra principes caelestis altitudo consilii tenens imperium in excelsis ideo ad regni gubernacula provexit et eorum solium sublimavit, ut votis suorum fidelium subditorum, quibus signanter confinia et finitimae partes regni velut sublimibus columnis fulciuntur et quorum fidelitatis constantiam expcrimento didicit et diuturna operum efficacia feliciter comprobavit, aures suae excellentiae et apices suae pietatis inclinet. Proinde ad universoram notitiam harum serie volumus pervenire, quod quia venerabilis in Christo pater dominus Vilhelmus episcopus Quinqueecclesiensis, comes capellae et secretarius cancellarius noster fidelis dilectus et devotus nostrae serenitatis adeundo conspectum praesentibus et adhaerentibus discreto viro Martino decano Cibinyensi, comitibus Laurencio de Rufomonte, Johanne de Cibinio, Andrea de Sebus, Henningo de Seng, Nicolao de Rupaz, Herrico de Alcyna ac Jacobo de Seguswar nunciis et ambassiatoribus fidelium Saxonum nostrorum septem sedium partium Transsiluanarum ad nostram directis per eosdem maiestatem detexit et lucide declaravit, quod iidem fideles Saxones nostri in constructione et aedificatione [S. 359] castri nostri Lanchkron vocati, quod nos in confinibus dictarum partium pro eo, ut populus sive grex nostro regimini divinitus commissus praecisis radicitus diffidentiae vepribus et dissidiorum amfractibus subductis in pulchritudine pacis sedeat, in fiduciae tabernaculis habitet et in requie opulenta conquiescat, humanitate, consilio et industriosa virtute eiusdem domini episcopi fidelis nostri fieri fecimus praesidio Christi invocato sollicitatorem operis eiusdem castri nostri ipsum dominum episcopum fidelem nostrum, de cuius fidelitatis constantia indubie confidimus, in persona nostrae maiestatis constituendo, continuatis laboribus, virtute eximia non parcentes rebus ipsorum et personis adeo fideliter, sincere et devote eoque solerter quo ferventer laudabilia, opportuna immo magis gratuita et necessaria exhibuissent obsequia, quod iam modica eiusdem castri nostri pars foret imperfecta. Ideo nos huiusmodi ipsorum fidelium Saxonum nostrorum fidelitates et servitia, quas et quae iidem ad nos et ad sacrum nostrum diadema semper habuerunt et habent de praesenti, gratas habentes et accepta in particularem ipsorum praeclarissimorum servitiorum et laude dignorum meritorum eorum recompensam, intercessibili etiam supplicatione eiusdem domini episcopi fidelis nostri pro ipsis erga liberalitatem nostri culminis accedente, huiusmodi specialis gratiae praerogativam eisdem fidelibus Saxonibus fecimus,¹⁾ quod ipsi a modo in antea ad ampliores labores dicti castri nostri et servitia impendenda, si aliqua castro nostro in eodem forent imperfecta, non coarctentur nec per aliquem astringantur. Item quia dictum castrum nostrum non ad ipsorum fidelium Saxonum nostrorum onus et gravamen sed²⁾ magis ad ipsorum conservationem uberiorem et tuitionem salubriorem construi fecimus, ea propter promittimus et pollicemur, ut ipsos contra eorum antiquam libertatem a praedecessoribus nostris eis datam et per nos confirmatam, cui praeiudicium generari nolumus in hac parte, ad aliqua dicto castro servitiafnz>2)</fnz> exhibenda non arctabimus aut compellemus temporis in processu. In cuius rei memoriam firmitatemque perpetuam praesentes concessimus literas nostras privilegiales pendentis et authentici sigilli nostri duplicis munimine roboratas. Datum per manus venerabilis in Christo patris domini Ladislai episcopi Wesprimyensis, reginalis cancellarii et aulae nostrae vicecancellarii dilecti et fidelis nostri, anno domini M^o. CCC^o. LXX^mo, quarto Nonas Septembris, regni autem nostri anno XX^mo nono. Venerabilibus in Christo patribus et dominis Thoma Strigoniensi, Stephano Colocensi, Wgulyno Spalatensi, Nicolao Jadrensi et Elya Ragusyensi archiepiscopis, Demetrio Waradiensi, Colomano Jauriensi, Mychaele Agriensi, Wylhermo Quinqueecclesiensi memorato, Stephano Zagrabyensi, Demetrio Transiluano, Johanne Wacyensi, Dominico Chanadiensi, Petro Boznensi, Ladislao Nitriensi, Stephano Sirimyensi, Nicolao Tininyensi, Demetrio Nonensi, Nicolao Traguriensi, Stephano Farensi, Valentino Macariensi, Matheo Sibinicensi, Mychaele Scardonensi et Portiua Sennyensi ecclesiarum episcopis ecclesias dei feliciter gubernantibus, Corbauiensi sede vocante. Magnificis viris domino Ladislao duce Opulyae regni nostri palatino, Emerico vaivoda Transsiluano, Nicolao de Zech iudice curiae [S. 360] nostrae, Johanne magistro tavarnicorum nostrorum, Symone Dalmaciae et Croaciae, Petro Zudar totius Sclauoniae et Nicolao de Machou banis, Georgio pincernarum, Paulo dapiferorum, Johanne ianitorum et Stephano agasonum nostrorum magistris ac eodem domino Ladislao duce comite Posonyensi aliisque quampluribus comitatus regni nostri tenentibus et honores.

Von der Kanzlei: Relatio Willermi episcopi Quinqueecclesiensis. Perlecta et correcta.

<fnet>a) Die Fußnoten wurden in diesem Band des UB jeweils seitenweise gezählt. Auf die vorliegende Urkunde entfallen: 1 auf S. 358, 1-2 auf S. 359.</fnet>
[S. 358] <fnzt>1) Raum für L leer gelassen.</fnzt>
[S. 359] <fnzt>1) Auf Rasur.</fnzt> <fnzt>2) Hierauf: ad [unterpunktet]. [2x]</fnzt>