Urkunde Nr. 962 aus Band II

Seite im UB:

362-364 ^a)

Heute in:

Budapest, Ungarisches Landesarchiv [Magyar Országos Levéltár]

Druckvorlage:

nach Abschrift

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

962

1371 März 20 Das Weissenburger Kapitel bezeugt, dass Johann, Sohn Nikolaus' von Szamosfalva, und Genosse an den Klausenburger Bürger Nikolaus eine Stelle zum Mühlenbau und eine Kurienstelle abgetreten haben.

Capitulum ecclesiae Transsilvanae omnibus Christi fidelibus tam praesentibus quam futuris praesens scriptum inspecturis salutem in omnium salvatore. Ad universorum notitiam harum serie volumus pervenire, quod Johannes filius Nicolai de Zamusfalva pro se personaliter et pro Andrea fratre suo uterino cum procuratoriis literis causalibus religiosi conventus monasterii beatae virginis Mariae de Clusmonostra ab una ac Nicolaus dictus iudex civis de Cluswar personaliter coram nobis constituti parte ex altera, idem Johannes filius Nicolai sua et eiusdem Andreae fratris sui in personis omne onus¹⁾ et gravamen eiusdem, si in infra scriptis stare nollet, in se assumendo proposuit et confessus exstitit ministerio vivae vocis, quod ipsi habita matura deliberatione inter se, consideratis probitatibus eiusdem Nicolai iudicis pari eorum voluntate in facie cuiusdam possessionis eorum Zenthmiklos vocatae unum locum molendini super fluvium Zomus vocatum existentem, communiter eos tangentem, et unum liberum locum curiae integrae mansionis sessionalem in eadem possessione ipsorum habitum ad modum integrae curiae seu integrae mansionis aliorum iobagionum eorum in ipsa possessione residentium pro allogio in ipsa curia praeparando cum omnibus suis utilitatibus videlicet terris arabilibus, silvis, pratis, nemoribus, aquis et quibuslibet pertinentiis ad ipsam curiam integram seu mansionem tenden- [S. 363] tibus dedissent perpetuo et assignassent, immo idera Johannes filius Nicolai suo et dicti fratris sui nominibus dedit et assignavit iure perpetuo et irrevocabiliter possidendam et habendam coram nobis ita videlicet, quod praedictus Nicolaus dictus iudex molendinum et curiam cum allogio in locis ipsorum cum suis expensis et laboribus construere deberet et aedificare, et ad eorundem operationem seu aedificationem ligna sufficientia de silva ipsorum Johannis et Andreae filiorum Nicolai unde posset liberam deferendi omni impignoratione et arestatione postposita haberet facultatem. Perfectisque ipsis molendino, curia et allogio ac integraliter aedificatis tandem recta medietas fructuum et proventuum eiusdem molendini ipsi Nicolao iudici et alia medietas eisdem Johanni et Andreae filiis Nicolai perennaliter reddere deberent et provenire, fracturam etiam ipsius molendini necessario renovandam seu impedimentum, quod eidem contingeret evenire, communiter ipsi et aequaliter vel cum eorum expensa communi reficere tenerentur et facere reformari, necnon molendinatorem, quem idem Nicolaus iudex vellet eligere, in ipso molendino conservandi haberet potestatem, de praedicta autem curia integra et allogio nil plus nisi duos florenos pro collecta idem Nicolaus iudex singulis annis praedictis nobilibus persolvere deberet, nec ultra debitum ipsorum duorum florenorum quidquam ab eodem vel de bonis eiusdem contra ipsius voluntatem pro se recipere possent et exigere. Assumendo idem Johannes filius Nicolai ac se et eundem Andream fratrem suum similiter obligans praefatum Nicolaum iudicem et suos heredes in praedicta medietate molendini ac curiae et allogio pacifice debere conservare, tali vinculo obligaminis interserto, quod quandocumque iidem nobiles communiter aut per se de redditibus seu proventibus praedictae medietatis molendini quoad portionem ipsius Nicolai iudicis cedentibus aliquid pro se vendicarent, vel etiam de utilitatibus in ipsa curia et allogio eiusdem videlicet de animalibus in eodem nutriendis et conservandis iniuriose contra eiusdem voluntatem reciperent et auferrent, toties quoties hoc facerent semper in decem marcis denariorum eidem Nicolao iudici persolvendis absque iudicis portione convincerentur ipso facto. Hoc declarato, quod propter excessum eorundem Johannis et Andreae filiorum Nicolai, si eosdem quoquomodo contra quospiam contingeret in iure vel extra aggravari, praedicta medietas molendini ipsum Nicolaum iudicem contingens cum suis proventibus, ac praedicta curia libera et allogium eiusdem et universa bona in eisdem existentia non possint occupari per factum eorundem, sed¹⁾ pacifice et illaese semper stare pro eodem. Cum autem ipse Nicolaus iudex vel sui heredes praemissam medietatem molendini sui aut curiam et allogium per ipsum Nicolaum iudicem factum et aedificatum vendere voluerint, liberam vendendi cui velint habebunt facultatem contradictione eorundem nobilium per omnia non obstante, prout ad hoc idem Johannes filius Nicolai se et dictum Andream fratrem suum firmiter²⁾ obligavit coram nobis. In cuius rei testimonium perpetuamque firmitatem praesentes literas nostras privilegiales ad instantiam eorundem pendentis sigilli nostri munimine roboratas duximus concedendas. Datum feria quinta proxima ante dominicam [S. 364] Judica, anno domini millesimo trecentesimo septuagesimo primo. Discretis viris domino Johanne praeposito, Andrea cantore, Petro custode et magistro Thoma archidiacono de Hunyad decano ecclesiae nostrae existentibus.


a) Die Fußnoten wurden in diesem Band des UB jeweils seitenweise gezählt. Auf die vorliegende Urkunde entfallen: 1 auf S. 362, 1-2 auf S. 363.^{^}
[S. 362]
1) Vorlage: honus.^{^}
[S. 363]
1) Vorlage: scilicet.^{^}
2) Vorlage: firmiliter.^{^}