Urkunde Nr. 193 aus Band I

Seite im UB:

137-139

Heute in:

Klausenburg, Bibliothek der Akademie [Biblioteca Academiei Române, Filiala Cluj-Napoca]

Heutige Signatur:

Familienarchiv Bánffy. [Fond Familial Bánffy]

Druckvorlage:

nach anderem Urkundenbuch mit Quellennachweis

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

193

1279 Juli 8 König Ladislaus IV. bestätigt Ban Mykud die demselben von König Stephan V. verliehenen Besitzungen im Dobokaer und Tordaer Komitat.

Ladizlaus dei gratia Hungariae, Dalmaciae, Croaciae, Ramae, Seruiae, Galliciae, Lodomeriae, Comaniae Bulgariaeque rex omnibus Christi fidelibus praesentes literas inspecturis salutem in eo, qui regibus aeternam dat salutem. Ad universorum notitiam harum serie volumus pervenire, quod Mykud banus filius comitis Mykud dilectus et fidelis noster, ad nostram accedens praesentiam exhibuit nobis privilegium domini Stephani patris nostri carissimi incliti regis Hungariae clarae memoriae, confectum super collatione villae castri de Doboka Dobokawarfolua vocatae in comitatu de Doboka existentis et terrae vacuae eiusdem castri Lusad nuncupatae ac aliarum terrarum vacuarum castri eiusdem, ad praedictam villam Dobokawarfolua pertinentium, item super collatione duarum terrarum Gregorii Parvi iobagionis castri de Torda, sine herede decedentis, Igruchteluk et Kerekyghaz vocatarum, in comitatu de Torda iuxta fluvium Aranas vocatum adiacentium et petivit a nobis cum instantia, ut nos ipsum privilegium carissimi patris nostri ratificare et praedictas terras per ipsum patrem nostrum dicto Mykud bano collatas eidem relinquere et apud ipsum conservare ac fidelitates et servitia ipsius, quae idem dicto patri nostro exhibuit, quibus consideratis easdem terras dictus pater noster dignoscitur eidem contulisse, in praesenti nostro privilegio exprimere de benignitate regia dignaremur. Cuius fidelitates et servitia, prout in privilegio eiusdem patris nostri plenius vidimus contineri, taliter in praesentibus duximus inferenda, quod cum dominus rex Bela, avus noster carissimus, habito iniquo consilio quorundam baronum suorum, dictum patrem nostrum de suo regno miserabiliter ad partes Transiluanas [S. 138] effugasset, exercitum Hungaricum et Comanicum, quem idem avus noster ad fugandum patrem nostrum miserat, idem Mykud banus et magister Emericus frater eiusdem ac ceteri barones patris nostri devicerunt, Ubi idem Mykud banus cum praedicto magistro Emerico fratre suo laudabilia servitia cunctis intuentibus exhibuit et impendit. Et cum idem rex Bela maiorem exercitum praeduce Laurencio filio Kemyni contra ipsum patrem nostrum destinasset, et idem pater noster cum praedictis Mykud bano et magistro Emerico ac aliis baronibus suis in castrum Feketeuholm vocatum se inclusisset, dicti Mykud banus et magister Emericus ac alii barones ipsius patris nostri, de praedieto castro exeuntes, cum exercitu avi nostri sub eodem castro viriliter pugnaverunt et eodem exercitu devicto triumphum laudabilem reportarunt, Laurencium filium Kemyni et alios complures captivando et sic ipsum patrem nostrum de praedicto castro suis virtutibus liberarunt. Post egressum autem eiusdem patris nostri de praedicto castro tertium exercitum Comanicum eiusdem avi nostri, contra patrem nostrum transmissum, cuius dux Menk Comanus fuerat, iidem Mykud banus et magister Emericus ac alii barones praedicti patris nostri devicerunt. Item quartum exercitum praedicti avi nostri, cuius dux Erney banus fuerat, similiter devicerunt. Postmodum autem exercitum dicti avi nostri, cuius dux Bela filius dominae Annae dux de Machou fuerat, quem contra patrem nostrum miserat iterato, in loco Ilsuazeg vocato praenominati Mykud banus et magister Emericus ac alii barones patris nostri devicerunt et laudabilem victoriam obtinuerunt, Herricum banum tunc palatinum et alios quam plures ex hominibus eiusdem avi nostri captivando, Preuchul Theutonico tunc rectore castri Budensis et aliis quam pluribus captivatis et etiam interemptis. Ubi licet ipsi Mykud banus et magister Emericus multa fidelitatis servitia impendissent, tamen idem Mykud banus inibi letalia vulnera est perpessus, sicut haec omnia in praedicti patris nostri privilegio nobis plenius patuerunt. Constitit etiam nobis praedictum Mykud banum eidem patri nostro multas alias fidelitates et servitia quam plurima impendisse. Nos itaque pro tot et tantis servitiis dicti Mykud bani, maxime cum per relationem omnium baronum et nobilium regni nostri nobis certo certius constitisset, praefatum Mykud banum turbationis regni nostri tempore, quando infideles barones nostri et eorum complices regnum nostrum nobis adhuc in tenerrima aetate constitutis, intestino proelio perturbabant, in regno nostro nullam destructionem nullumque nocumentum commisisse, praefatam villam Dobokawarfolua vocatam cum eadem terra Lusad vacua et aliis vacuis terris ac utilitatibus pertinentibus ad eandem, item praenominatas terras Igruchteluk et Kerekyghaz nuncupatas cum omnibus utilitatibus et pertinentiis earundem sub antiquis metis et terminis, quemadmodum easdem praedictus rex Stephanus pater noster ipsi Mykud bano dignoscitur contulisse, prout in eiusdem privilegio plenius vidimus contineri, dimisimus et reliquimus, ac etiam de novo contulimus atque tradidimus praenotato Mykud bano et per eum suis heredibus heredumque suorum successoribus iure perpetuo et irrevocabiliter possidendas, collationem per ipsum patrem nostrum dicto Mykud bano de praedicta villa et terris supra dictis iam dudum factam auctoritate prae- [S. 139] sentium confirmantes. Statuimus insuper, ut quicumque nostrorum successorum praedictam villam et terras praefatas a praefato Mykud bano vel eius posteritatibus successu temporum auferre, revocare vel aliquo modo alienare attentaverint, iram dei omnipotentis se sentiant incurrisse et sanctae dei genitricis semper virginis Mariae et beatorum apostolorum Petri et Pauli, necnon sanctorum confessorum Stephani, Emerici atque Ladizlay anathemate feriantur. In cuius rei memoriam firmitatemque perpetuam praesentes literas concessimus duplicis sigilli nostri munimine roborando. Datum per manus discreti viri magistri Nycolay aulae nostrae vicecancellarii dilecti et fidelis nostri, anno domini M^o. CC^o. septuagesimo nono, VIII Idus Julii, indictione septima, regni autem nostri anno septimo.