Urkunde Nr. 264 aus Band I
- Seite im UB:
- 195-196
- Heute in:
- Budapest, Ungarisches Landesarchiv [Magyar Országos Levéltár]
- Heutige Signatur:
- DL (Diplomatikai Léveltár) Nr. 31 059.
- Druckvorlage:
- nach Einschaltung (Insert)
- Abdruck als:
- Volltext
- Sprache:
- Latein
264
1293 November 7 König Andreas III. bestätigt dem Weissenburger Kapitel den Aufenthalt von sechzig Mansionen Walachen auf den Kapitelbesitzungen Fylesd und Enud. Beglaubigungsurkunde von Johann, Erzbischof von Kalocsa, und Genossen 1293 bis 1301, Orig. Ungar. Landesarchiv Budapest.
Druck: Teutsch u. Firnhaber, Sieb. Urkb. (
») I, 185-187. Wenzel, Cod. Arpad (
») V, 81-83. Densuşianu, Documente (
») 522-523.
Regest: Fekete Nagy - Makkai, Documenta Valachorum (
») 38-41. +
Szentpétery, Regesta Arpad. (
») II, Nr. 3950. +
Documente privind ist. Rom. (
») C, veacul XI-XIII, vol. II, 396. +
Történelmi szemle (
») VII, 1964, 22-23. +
Jakó, Codex dipl. Trans. (
») I, 299-300 Nr. 519 und 520.
[Dinca - Kovács, Ergänzungen 141: FÄLSCHUNG; eingehend dazu Jakó, Codex Dipl. Trans. I, Nr. 520 und Györffy in Történelmi szemle VII, 1964, 23.]
Andreas dei gratia Hungariae, Dalmaciae, Croaciae, Ramae, Seruiae, Galliciae, Lodomeriae, Cumaniae Bulgariaeque rex omnibus Christi fidelibus praesentes literas inspecturis salutem in salutis largitore. Deus in alta providentiae suae specula sapienter dirigens et suaviter disponens universa licet nobis regni commiserit gubernacula, tamen in apicibus regalis culminis elevati iustae humilitatis pretio inaestimabilem vicem divinae gratiae debemus promereri, id autem efficaciter adimplemus, si in sanctam matrem ecclesiam munificentem ramos longiores extendimus et ea quae ipsi pia deliberatione concessa sunt, inconvulsa servamus. Ea propter ad universorum notitiam harum serie volumus pervenire, quod cum nos constricti suscepti regiminis aculeis habito consilio omnium baronum nostrorum nobiscum assidentium universos Olacos in possessionibus nobilium vel quorumlibet aliorum residentes ac praedium nostrum regale Scekes vocatum, ordinassemus revocari, reduci et etiam compelli, redire invitos, si forte nostrae in hac parte non acquiescerent parere iussioni, quia tamen nobis constitit evidenter dominum Ladizlaum quondam serenissimum regem Hungariae carissimum fratrem nostrum patruelem, capitulo Albensis ecclesiae Transsiluanae, ob suorum remissionem peccatorum huiusmodi donationis beneficiis excrevisse, ut in quibusdam terris ipsius capituli Fylesd et Enud vocatis, a terris episcopalibus distinctis et separatis, sexaginta mansiones Olacorum libere et secure valeant commorari, ab omnique exactione seu collecta regali scilicet quinquagesima, decima vel quacumque alia iidem Olaci extorres habeantur penitus et immunes, prout haec omnia in literis praedicti regis Ladizlai exinde confectis et etiam nostris confirmantibus tenorem literarum memorati regis Ladizlai plenissime vidimus contineri. Nos attendentes hanc donationem a praefato rege Ladizlao salubriter esse factam, cum ecclesiae precibus magis quam humano auxilio nostrum imperium tueatur, et ob hoc praedicti regis Ladizlai vestigiis in hac parte inhaerere cupientes donationem sexaginta mansionum Olacorum ab eodem praedicto capitulo factam, ratam habemus et acceptam sub ea immunitate, libertate et plenitudine, quae superius sigillatim et expressius explicatur, eamque auctoritate nostri privilegii confirmamus. Unde volumus et praecipimus, quod nullus collector seu executor regalis decimae seu quinquagesimae vel collectarum quarumlibet pro tempore constitutus Olacos ipsius capituli in terris suis superius comprehensis residentes usque numerum praefixum audeat molestare, nec quinquagesimam, [S. 196] decimam seu exactionem aliam quamlibet exigere praesumat ab eisdem. Ut igitur huius nostrae ratihibitionis et confirmationis series robur obtineat perpetuae firmitatis nec processu temporum in irritum possit revocari, praesentes concessimus literas duplicis sigilli nostri munimine roboratas. Datum per manus discreti viri magistri Theodori Albensis ecclesiae praepositi, aulae nostrae vicecancellarii dilecti et fidelis nostri, anno domini M
o CC
o nonagesimo tertio, septimo Idus Nouembris, regni autem nostri anno quarto.