Urkunde Nr. 499 aus Band I

Seite im UB:

455-456

Heute in:

Vatikanstadt, Vatikanisches Archiv [Archivum Secretum Apostolicum Vaticanum, Archivio Segreto Vaticano]

Heutige Signatur:

Reg. Vat. (Registra Vaticana) 104 fol. 438 verso und 439 recto.

Druckvorlage:

nach anderem Urkundenbuch

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

499

Avignon [1332] Oktober 4 Papst Johann XXII. beauftragt den Erzbischof von Gran, das Bisthum von Milkow wieder aufzurichten.

Joannes episcopus archiepiscopo Strigoniensi¹⁾ Licet ex suscepto a nobis apostolatus officio menti nostrae instanter immineat vigilantia studiosa, ut de ecclesiarum honoribus et profectibus sollicite cogitemus et ut in illis exsultent, exhibeamus, quantum nobis dignatio caelestis indulget, opem et operam efficaces. Est tamen insitum cordi nostro, ut ipsis ecclesiis earumque populis praesertim in orbis terrae Christianae culturae ignaris partibus finitimis constitutis, ut illucescat in eis splendor evangelicae veritatis necnon ecclesiae ipsae in suis bonis et in suis bonis et iuribus iam prostratis, salutis ei prosperitatis, dextera domini faciente virtutem, felicia incrementa recipiant, apostolicae cooperationis praesidium impendamus, quae prout fida spes suggerit, possunt verisimiliter provenire, si ecclesiae tales committantur regendae et etiam gubernandae personis religione conspicuis et probatis et virtutum titulis insignitis. Nuper siquidem ad audientiam nostram relatio fide digna produxit, quod episcopatus Mylkouiensis, in regno Hungariae, in finibus videlicet Tartarorum ex inhibitione ordinatus antiqua, a tempore, quo dicti Tartari potenter dictum regnum seu partes Hungaras proh dolor intraverunt, fuit per eos fatales et saevos omnino destructus et ecclesia ipsius episcopatus funditus exstirpata, exstinctis et defunctis successivis deinde temporibus canonicis ecclesiae ante dictae ac in exstirpatione et destructione huiusmodi usque ad haec tempora episcopatus. ipse prostratus exstitit et exsistit, possessionibus, bonis et iuribus episcopatus et ecclesiae praefatorum a potentibus illarum partium occupatis, quodque per dilectum filium Vitum de Monteferreo, ordinis fratrum Minorum, quem vita, moribus, scientia, fidelitate et experientia fore ad id aptum, relatio perhibet supra dicta. Si de eo per clementiam sedis apostolicae [S. 456] ecclesiae provideatur praefatae, prout devota spes suggerit, et nobis ex relatione innotuit praelibata, sub favoris praesidio carissimi in Christo filii nostri Caroli, regis eiusdem Hungariae illustris, cuius idem Vitus capellanus exsistere perhibetur, praedictus episcopatus ad statum pristinum reducetur et recuperabuntur possessiones, bona et iura superius nominata. Nos igitur, ut tanti boni copia ex persona ipsius Viti cum gratiae caelestis augmento provenire valeat, plenis et devotis affectibus cupientes, gerentes quoque de tuae sinceritate fidei fiduciam in domino specialem, fraternitati tuae per apostolica scripta committimus et mandamus, quatenus, si ita est, de dicto Vito auctoritate apostolica ecclesiae provideas memoratae ipsumque Vitum eidem ecclesiae praeficias in episcopum et pastorem, curam . . . . . quam in temporalibus, prout illas ab antiquo gesserunt sui episcopi successive, plenarie committendo et ut subsequenter eidem Tito, si de illo ipsi ecclesiae provideris, ascitis et assistentibus in hoc tibi duobus et tribus episcopis catholicis gratiam et commiinionem dictae sedis apostolicae habentibus, manus consecrationis impendas, faciens sibi a suis subditis obedientiam et reverentiam exhiberi, contradictores per censuram ecclesiasticam, appellatione postposita, compescendo, receptums ab eo postmodum nostro et ecclesiae Romanae nomine fidelitatis debitae solitum iuramentum. Datum Auenione, IV. Nonas Octobris, anno XVII.


1) Chanadinus. ^{^}