Urkunde Nr. 582 aus Band I

Seite im UB:

530-532 ^a)

Heute in:

Budapest, Ungarisches Landesarchiv [Magyar Országos Levéltár]

Heutige Signatur:

DL (Diplomatikai Léveltár) Nr. 31 057.

Druckvorlage:

nach Abschrift

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

582

Szentimre 1338 Januar 16 Petrus, Vizewoiwode von Siebenbürgen, beauftragt das Weissenburger Kapitel, die Grenzen der Besitzung Busd entsprechend einer Urkunde des Königs Andreas III. zu begehen und darüber an ihn zu berichten.

[S. 531] Nos Petrus vicevaivoda Transsiluanus damus pro memoria, quod cum secundum continentiam literarum memorialium magnifici viri domini Thomae vaivodae Transiluani domini nostri in octavis epiphaniarum domini¹⁾ honorabile capitulum ecclesiae Transiluanae tamquam actores ab una parte et Nicolaus filius Salamonis ac Michael filius Danielis ab altera quaelibet partium eorum instrumenta et privilegia coram nobis exhibere et producere debuissent super eo, quod quaedam particula terrae, quam idem capitulum ad villam eorum Buzd pertinere asserebant et praedicti Nicolaus et Michael similiter ad eos et ad villam eorum Rengelkerh nominatam pertinere allegabant. Tandem in ipso termino partibus coram nobis comparentibus idem capitulum pro iure suo quoddam privilegium Andreae regis produxit, in quo inter alia quendam articulum vidimus et reperimus, qui praedictam particulam terrae diversas metas nominando prout prima facie apparebat, eandem particulam terrae per praedictos Nicolaum et Michaelem prohibitam includere videbatur sub metis et terminis terrae seu villae Buzd nuncupatae. Qui articulus metarum sic incipit. Incipiunt videlicet metae terrae Buzd super uno berch Enid vocato in tribus metis terreis, quarum una est terrae Buzd a septentrione, alia villae Enid ab oriente, tertia villae Monondorh a meridie, hinc in eodem berch itur ad occidentem in commetaneitate dictae villae Mondorh, quae est comitis Henning de Apold et in eodem berch venit ad tres metas antiquas, quarum una est arbor twl. Hinc ad duas metas, inde in eodem berch ascendit ad duas metas antiquas, inde ad duas metas, deinde inter meridiem et occidentem in eodem berch ad duas metas antiquas, inde pervenitur super caput vallis Monoroswelg vocatae ad tres metas antiquas, quarum una est ecclesiae, altera praedicti Henneng, tertia filiorum Chel, qui ibi erant personaliter, per quod berch in vicinitate Danielis et fratrum suorum filiorum Chel praedictorum currit contra aquilonem, descendens per virgulta, et venit ad duas metas antiquas. Hinc per idem berch inter terras arabiles descendit ad unam metam antiquam in monticulo in planitie positam, inde adhuc descendendo venit ad duas metas antiquas, quae quia in parte pro aratura demolitae fuerant, partes eas concorditer renovarunt. Hinc descendit in terris arabilibus per continuas metas binas et binas, quas partes ibi ex novo in concordia construxerunt, et cadit in rivum Orbowpatak vocatum, quem transiens venit ad radicem montis, ubi partes erexerunt duas metas, unde ascendit in valle per viam ad unam pirum positam in capite ipsius viae, in berch ad duas metas terreas, ab utraque parte ipsius viae ex novo per partes erectas, ubi incipit metas tenere cum villa Spreng, quae est filiorum Chel praedictorum, in cuius vicinitate per idem berch itur ad orientem ad duas metas terreas. Hinc ad alias duas metas, deinde ad alias duas metas, quas partes in eodem berch ex novo concorditer erexerunt, hinc in eodem berch itur ad duas metas antiquas, inde ad alias duas metas antiquas, quas partes statuerunt renovari. Inde per idem berch declinando parumper ad septentrionem ascendit cacumen cuiusdam monticuli supra villam Spreng positi, in quo sunt duae metae. Inde per idem berch iterato contra orientem, in quo eundo per crebras metas veteres binas et binas, [S. 532] quarum quaedam prius fuerunt renovatae, quaedam vero demolitae, ita quod solum areae suae sive sedes earum manifestae patent, et dum ibi gramina pullularunt, vertitur ad finem ipsius berch, unde descendit in satis ad magnam viam, per quam itur de villa Buzd in villam Alardi et in villam Pauli filii Ladislai iuxta terram Buzd a septentrione remanentes, quam viam transiens ascendit ad supercilium cuiusdam monticuli Seeg vocati ad duas metas in terris arabilibus existentes, in quo flectitur quasi contra meridiem ad unam metam antiquam. Hinc ad duas metas renovatas, a quibus venit ad silvam, in qua parum procedit et refiectitur ad orientem et in berch ascendendo venit ad duas metas sub arboribus twl positas, quarum una est vetus, alia nova, inde ascendit ad cacumen ipsius berch ad tres metas antiquas, ubi vicinantur terrae Enig. Gum vero praedictos Nicolaum et Michaelem secundum tenorem earundem literarum domini nostri vaivodae amonuissemus, ut eorum instrumenta si quae haberent, per quae ipsa particula terrae ad eos et ad terram eorum Rengelkerh pertineret producerent, nulla penitus instrumenta producere potuerunt, per quod eadem particula ipsorum fuisse et esse probaretur, et ob hoc eosdem Nicolaum et Michaelem in birsagio decrevimus remansisse. Verum quia nobis nec de qualitate terrae nec de metarum cursibus ipsius constabat, de consilio nobilium partis Transiluanae iudicando decrevimus, ut infra octavas beati Georgii martyris proxime venturas una cum homine nostro ad hoc per nos deputato idem capitulum cursus metarum et limitationes signorum ac terminorum eiusdem terrae, prout in privilegio ipsorum continetur, reambulare et ostendere debeat, et facta huiusmodi reambulatione in octavis beati Georgii martyris¹⁾ partes coram nobis comparere teneantur, et tunc si secundum narrationem ipsius privilegii, ipsa particula terrae infra terminos et metas villae Buzd reperta, vel ad eosdem Nicolaum et Michaelem et ad eorum terram Rengelkerh vocatam applicata fuerit et inclusa et per hominem nostrum sic nobis relatum exstiterit, iustitia suadente finali decisione eandem causam terminabimus. Datum in sancto Emerico, quarta die octavarum praedictarum, anno domini M^o CCC^mo XXX^mo octavo.

Auf der Rückseite: Pro honorabili capitulo ecclesiae Transiluanae contra Nicolaum filium Salamonis et Michaelem filium Danielis ad octavas sancti Georgii martyris nunc venturas¹⁾ memorialis.


a) Die Fußnoten wurden in diesem Band des UB jeweils seitenweise gezählt. Auf die vorliegende Urkunde entfallen: 1 auf S. 531, 1 auf S. 532 (letzte Seite mit Urkundentext in Band I).^{^}
[S. 531]
1) Januar 13.^{^}
[S. 532]
1) Mai 1 [2x]. ^{^}