Urkunde Nr. 983 aus Band II

Seite im UB:

378-382 ^a)

Heute in:

Budapest, Ungarisches Landesarchiv [Magyar Országos Levéltár]

Druckvorlage:

nach Original

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

983

Hermannstadt 1372 April 29 Emerich, Woiwode von Siebenbürgen, schaltet die Urkunde des Königs Ludwig I. von 1370 Nr. »955 ein und leitet die Streitsache zwischen Michael, dem Sohne Pauls von [S. 379] Haranglab, einerseits und den Söhnen Peters von Kirtsch andererseits, betreffend die Hälfte der Besitzung Deesfalva, an den König.

Nos Emericus vaivoda Transsiluanus et comes de Zonuk damus pro memoria, quod in congregatione nostra generali universitati nobilium et alterius cuiusvis status et conditionis hominum dictae partis Transsiluanae in octavis festi Passcae domini¹⁾ Tordae celebrata Mychael filius Pauli de Haranglab de medio aliorum causidicorum ad nostram accedendo praesentiam contra Andream, Petrum et alterum Petrum filios Petri de Keurus quasdam literas honorabilis capituli Albensis Transsiluanae regiae excellentiae super quadam evocatione in eisdem literis contenta rescriptionales anno domini M^o CCC^o LXX^o confectas, formam et tenorem literarum regalium de verbo ad verbum in se continentes, asserens²⁾ actionem et propositionem suam seriose explicari in eisdem, nostro iudiciario examini praesentavit. In quarum tenoribus inter cetera conspeximus haberi hoc modo, quod in persona eiusdem Mychaelis filii Pauli de Haranglab regiae dictum exstitisset maiestati, quod praedicti Andreas et Petrus ac alter Petrus de Keurus super facto cuiusdam possessionis Desfolua concordassent cum eodem, nunc autem iidem obtentis quibusdam literis regalibus ab eodem in praeiudicium iuris eiusdem Mychaelis portionem ipsi Mychaeli in huiusmodi concordiae forma³⁾ cessam pro se occupassent, una cum regalis benignitas de iuribus partium praemissarum volens certitudinaliter experiri pro faciendo iudicio in praemissis fidelitati ipsius capituli ecclesiae Transsiluanae praecipiendo mandasset, quatenus ipsorum mitterent hominem pro testimonio fide dignum, coram⁴⁾ quo⁵⁾ Benedictus de Zeukefolua vel Petrus de Kereleu altero absente homo suus regius evocaret annotatos Andream, Petrum et alterum Petrum contra ipsum Mychaelem in suam regiam praesentiam simul cum literalibus eorum instrumentis, si quae haberent super facto dictae possessionis confecta ad terminum competentem insinuando eisdem, ut si venirent et praemissa instrumenta eorum pro habenda in praemissis iustitia exhiberent, bene quidem alioquin huiusmodi literas mortuas relinqueret et dictum Mychaelem in portionem suam possessionariam praemissam statim committeret contradictione praenominatorum Andreae, Petri et alterius Petri non obstante, et post haec seriem praemissorum dicto domino nostro regi fideliter rescriberet capitulum praenotatum. Ipsum itaque capitulum praeceptis eiusdem regiae maiestatis obedire cupiens, ut tenetur, cum praefato Benedlcto de Zeukefolua homine suo regio ipsorum hominem videlicet discretum virum Dominicum sacerdotem de choro ecclesiae eorum ad praemissa mandata eiusdem pera- [S. 380] genda pro testimonio transmisissent fide dignum. Qui demum ad ipsos reversi concorditer eisdem retulissent, quod ipsi Sabbato proximo post festum decollationis beati Johannis baptistae tunc praeteritum¹⁾ pariter accedentes eosdem Andream, Petrum et alterum Petrum filios quondam Petri de Keurus in facie praedictae possessionis eorum Desfolua vocatae vicinis et commetaneis eiusdem notificando contra praefatum Mychaelem filium Pauli cum eorum literalibus instrumentis super ipsa possessione Desfolua confectis idem homo regiae maiestatis praesente eodem testimonio ipsius capituli ad octavas festi nativitatis virginis gloriosae tunc venturas²⁾ ad praesentiam eiusdem domini nostri regis evocasset insinuando eisdem isto modo, quod si ipsi in eodem termino²⁾ coram eadem regia celsitudine comparere et praeallegata eorum instrumenta literalia ibidem exhibere iuxta praeexhibitarum literarum eiusdem domini regis continentiam recusarent, ex tunc eaedem literae ipsorum super eadem possessione Desfolua confectae³⁾ cassae et inanes ac viribus cariturae per ipsam regiam maiestatem relinquerentur, et praedictus Mychael filius Pauli in portionem suam possessionariam praemissam admitteretur contradictione eorundem non obstante. Quarum literarum exhibitionibus factis et perlectis continentiis earundem praefatus Mychael filius Pauli de Haranglab allegabat eo modo, quod de medietate eiusdem possessionis Deesfolua vocatae sibi per eosdem Andream, Petrum et alterum Petrum filios Petri de Keurus in forma concordiae resignata adhuc per ipsos indebite exclusus existeret et haberetur et eandem ipsi filii Petri in suum praeiudicium occupando possiderent, et ibidem hoc, quod praememorati Andreas, Petrus et alter Petrus filii Petri de Keurus sibi resignarunt et suo iuri pertineat, volens declarare, quasdam tres literas, unam serenissimi principis domini Lodouici dei gratia incliti regis Hungariae domini nostri patentem secreto suo sigillo consignatam in Zekuluasarhel in festo nativitatis beati Johannis baptistae, anno domini M^o CCC^o LX^mo sexto,⁴⁾ secundam privilegialem quondam viri magnifici domini Dionisii vaivodae Transsiluani fratris nostri piae memoriae octavo die congregationis suae anno domini M^o CCC^o sexagesimo Tordae universitati nobilium et alterius cuiusvis status et conditionis hominum partis Transsiluanae celebratae,⁵⁾ et tertiam honorabilis capituli ecclesiae Albensis Transsiluanae statutoriam super facto medietatis possessionis Desfolua supra dictae iuxta formam iudiciariae commissionis eiusdem domini Dionisii vaivodae praedicto Mychaeli factam rescriptionalem secundo die octavarum festi beati Martini confessoris sub eodem anno⁶⁾ confectas et emanatas nobis curavit exhibere, per quarum quidem literarum regalium et vaivodae ac capituli praedictorum tenores inter cetera per ipsum dominum nostrum regem quandam possessionem Hagmas alio nomine Desfolua vocatam eidem Mychaeli filio Pauli vigore privilegiorum olim dominorum Stephani et Karoli illustrium regum Hungariae [S. 381] piarum recordationum pertinentem iam dicto Mychaeli filio Pauli confirmatam demumque per eosdem Andream, Petrum et alterum Petrum filios Petri in forma iudiciaria in praesentia praetacti domini Dionisii vaivodae in congregatione eiusdem generali medietatem eiusdem possessionis Desfolua vocatae post multos litigionarios processus per modum pacificum ratione iuris ipsius Mychaelis resignatam, postmodum autem eandem medietatem dictae possessionis sub signis metalibus in eisdem literis capituli praedicti contentis per hominem dicti domini Dionisii vaivodae mediante testimonio praedicti capituli ecclesiae Transsiluanae praesentibus vicinis et commetaneis eiusdem nullo contradictore apparente saepe dicto Mychaeli filio Pauli statutam fuisse comperimus manifeste. Quibus auditis et perceptis Gregorius filius Pouch pro eisdem Petro et altero Petro filiis Petri cum procuratoriis literis nostris et iam dicti capituli ecclesiae Transsiluanae eodem Andrea non veniente nec mittente coram nobis exsurgendo respondit eo modo, quod praedicta possessio Desfolua vocata eisdem filiis Petri per efficacissimorum instrumentorum titulos pertineret, quae coram nobis exhibere prompti essent et parati et ibidem ipse Gregorius in personis eorundem Petri et alterius Petri filiorum Petri quasdam literas patentes praetacti domini nostri regis secreto suo sigillo confectas per omnia hunc tenorem continentes nobis praesentavit. (Folgt die Urkunde des Königs Ludwig I. von 1370 Nr. »955.) Quarum literarum exhibitionibus factis et perlectis continentiis earundem, cum nos ipsum Gregorium legitimum procuratorem praefatorum Petri et alterius Petri in eo si ipsi in facto praedictae possessionis Desfolua vocatae plura instrumenta habeant vel ne legitime requisitum habuissemus, tandem praefatus Gregorius procurator eorundem Petri et alterius Petri in facto eiusdem possessionis adhuc plura instrumenta habere et in eadem congregatione nostra coram nobis producere et exhibere velle affirmarat. Cum igitur nos eisdem Petro et altero Petro filiis Petri petente ipso Gregorio procuratore ipsorum ad producendum et exhibendum ceterorum instrumentorum eorundem in eadem congregatione nostra dies ad hoc aptos et sufficientes assignassemiis, tandem iidem filii Petri ad exhibitionem¹⁾ instrumentorum ipsorum venire vel mittere non curarunt, per ipsum Mychaelem filium Pauli sedecim diebus, videlicet usque exspirationem congregationis nostrae praenotatae coram nobis legitime exspectati, cumque nos his habitis eidem Mychaeli ex parte eorundem filiorum Petri in factis praemissis iudicium et iustitiam congruentem fecissemus, demum ante emanationem earundem literarum nostrarum super ipso iudicio nostro conficiendarum idem Petrus filius Petri pro se et pro eodem altero Petro fratre suo in congregatione nostra generali universitati Saxonum septem sedium partis Transsiluanae feria secunda proxima post festum beati Georgii martyris²⁾ in Cybinio de regio mandato celebrata ad nostram praesentiam accedendo, praemissam causam inter ipsos et eundem Mychaelem filium Pauli in facto medietatis ante dictae possessionis Desfolua vertentem in curiam regiam ad nostram et plurium baronum regni deliberationem per nos diferri et transmitti postulavit. Unde nos petitionem ipsius [S. 382] Petri iustam fore considerantes, ne in faciendo iudicio cuipiam festini seu praecipites fore videamur, finalem discussionem praedictae causae in curiam regiam ad nostram ac praelatorum et baronum regni deliberationem ad octavas festi nativitatis beati Johannis baptistae proxime affuturas¹⁾ duximus prorogandam eo modo, ut requisito domino nostro rege de serie causae praedictae finem debitum in eandem faciamus iure regni observato. Datum Cybinio praedicta, quarta die termini praenotati, anno domini M^o CCC^o LXX^o secundo.

Auf der Rückseite vom Schreiber der Urkunde: Pro Mychaele filio Pauli de Haranglab contra Petrum et alterum Petrum filios Petri de Keurus ad octavas festi nativitatis beati Johannis baptistae¹⁾ nostram et praelatorum ac baronum regni praesentiam prorogatoria.


a) Erster Seitenumbruch im Kopfregest. Die Fußnoten wurden in diesem Band des UB jeweils seitenweise gezählt. Auf die vorliegende Urkunde entfallen: 1-5 auf S. 379, 1-6 auf S. 380, 1-2 auf S. 381, 1 auf S. 382 (dortige 2-3 zu nachfolgender Urkunde).^{^}
[S. 379]
1) April 4.^{^}
2) Vorlage: asserentes.^{^}
3) Fehlt in der Vorlage. ^{^}
4) Über der Zeile nachgetragen.^{^}
5) Hierauf durchgestrichen: praesente.^{^}
[S. 380]
1) 1370 August 31. ^{^}
2) September 15. [2x]^{^}
3) Vorlage: confecta. ^{^}
4) 1366 Juni 24. ^{^}
5) 1360 Oktober 13. Siehe Nr. »773. ^{^}
6) November 19. ^{^}
[S. 381]
1) Hierauf: ipsorum. ^{^}
2) 1372 April 26. ^{^}
[S. 382]
1) 1372 Juli 1. [2x]^{^}