Urkunde Nr. 2775 aus Band V

Seite im UB:

344-347

Druckvorlage:

nach Einschaltung (Insert)

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

2775

Bács 1452 April 30 Der Kanoniker von Bács Andreas de Danocz schaltet die Urkunde des Weissenburger Kapitels von 1451 Nr. »2759 enthaltend die Urkunde der Zwei Stühle von 1450 Nr. »2719 über den Rechtstreit zwischen Nikolaus Zas und der Mediascher Gräfenfamilie ein, und ersucht mehrere Pfarrer des Mediascher Kapitels, die Richter der Zwei Stühle unter schärfster Androhung des Kirchenbannes zur Inkraftsetzung ihres gefällten Rechtsspruches zu verhalten.

Andreas de Danocz custos et canonicus ecclesiae Bachiensis, reverendissimi in Christo patris et domini domini Raphaelis Herczeg de Zeckchov dei et apostolicae sedis gratia ecclesiarum Colocensis et dictae Bachiensis canonicae unitarum archiepiscopi locique eiusdem Colocensis comitis perpetui in sua ecclesia Bachiensi praedicta vicarius in spiritualibus et causarum auditor generalis dilectis nobis in Christo discretis viris dominis N. de Megies, N. de Prathya, N. de Musna et N. de Farkastaleke aliisque universis et singulis plebanis seu ecclesiarum parochialium rectoribus et in sub diocesi Transsiluanensi ublibet constitutis et existentibus, quibus praesentes requisitorie ostenduntur, salutem in domino et mandatis nostris immo verius infrascriptis firmiter obedire. Noveritis quod quaedam causa inter nobilem Nicolaum Zas de Megies, Tholmacz et nonnullorum aliorum castrorum castellanum ut actorem et principalem ab una ac honorabilem dominum Johannem plebanum de Nagzelendek necnon providos Symonem Gereb, Johannem filium relictae Nicolai Zeglawr, Anthonium Gereb et Clementem filium eiusdem, inhabitatores de dicta Megyes ut in causam attractos similiter principales ex alia partibus, ratione et praetextu nonnullarum rerum et bonorum inferius specificandorum coram iudicibus duarum sedium Saxonicalium mota et usque ad diffinitivam sententiam determinata fuisset per eosdem et decisa. Cuius quidem sententia tenor sub sigillo honorabilis capituli Transsiluani transsumptus est et insertus in haec verba: (Folgt die Urkunde des Weissenburger Kapitels von 1451 Nr. »2759). Demum ipsi iudices dictam ipsorum sententiam ad saepissimas petitiones ipsius Nicolai effectui mancipare noluissent, ob hoc honorabilis dominus Blasius, canonicus et locumtenens officii vicariatus ecclesiae Transsiluanae, ipsos iudices monuisset, ut ipsi dictam eorum sententiam executioni demandare deberent, et ad alia iuria graviora, prout in literis eiusdem continetur, contra eosdem iudices procesisset ipsam causam usque felicem adventum venerabilis et egregii viri domini Alberti iuris utriusque doctoris, archidiaconi Albensis et vicarii eccle-[S. 345] siae Transsiluanae, qui in remotis agit partibus ob alterius partis favorem contra ipsius Nicolai¹⁾ voluntatem prorogasset et praevia ratione sententiam se aggravari et opprimi alteramque partem per eundem Blasium foveri, ab huiusmodi gravamine praenominatus Nicolaus ad hanc sedem metropolitanam ad tertium diem festi beati Georgii proxime praeteriti²⁾ provocasset, prout in literis ipsius domini Blasii clare continebatur. Ipso itaque termino adveniente saepefatus Nicolaus pro se personaliter et pro praefatis Johanne plebano, Symone Greb, Johanne filio relictae Nicolai Zeglewer, Anthonio Greb et Clemente filio eiusdem discretus Michael Juga plebanus de Postelke ac Servatius de Enyg maiori³⁾ cum sufficienti procurationis mandato per manus cuiusdam Vrbani, nati Petri de Stinauia, clerici diocesis Transsiluanensis publici papali et imperiali auctoritatibus notarii, confecto⁴⁾ de quo nobis plena constabat fides, coram nobis comparentes, visis ambarum partium iuribus et diligent er ruminati, voluimus immo volumus, iamdictorum iudicum, ut sententia sortiatur effectum et ne iudicialis processus ipsorum frivolis occasionibus retardetur et evanescat, cumque sit frustra leges adinvenire et iura condere, si non est, qui manu teneat ipsa. Unde quia idem iudices saeculares et administrationem iustitiae negligentes extitissent, quare praenominatus Nicolaus Zas petebat humiliter, per nos sibi de iuris remedio provideri opportuno. Et quia iusta petenti non est abnegandus assensus cum ecclesia propter negligentiam iudicis saecularis et talibus succedat, volens negligentiam dictorum iudicum supplere, vestris igitur discretionibus et vestrum omnibus in solidum in virtute sanctae obedientiae et sub excommunicationibus poena, quam in vos et alterum vestrum huiusmodi mandatum nostrum exsequi recusantes seu recusantem, trium tamen dierum canonica monitione praemissa a die exhibitionis praesentium vobis fiendae computantes ferimus in his scriptis nisi feceritis quae mandaverimus, districte praecipientes committimus et mandamus, quatenus receptis praesentibus et postquam pro parte praetitulati Nicolai praesentibus fueritis requisiti vel alter vestrum fuerit requisitus. Ita quod in his exequendis unus vestrum alium non expectat, nec unus vestrum per alium se excusat, ad praefatos iudices duarum sedium Saxonicalium personaliter accedatis, vel alter vestrum accedat, ipsos auctoritate metropolitana requiratis et admoneatis, quos et nos harum serie requirimus et admonemus, ut ipsi infra quindecim dierum spatium a die huiusmodi vestrae requisitionis de ipsis fiendae computandum, quorum dierum quinque pro primo, quinque pro secundo et reliquis quinque pro tertio et peremptorio⁵⁾ termino monitioneque canonica et sub excommunicationis poena praefigimus et assignamus quam in ipsos nisi fecerint, quae in hac parte ipsis committimus et mandamus. Dicta canonica monitione praemissa ex nunc prout ex tunc et ex tunc prout ex nunc ferimus in his scriptis res et bona iuxta contentum literarum ipsorum sentenlionalium pro praetitulato Nicolao Zas cum praefatis in causam attractis reddere et restituere faciant cum effectu. Nihilominus praedictis iudicibus limitationem expensarum causa in praemissa per actorem factarum duximus committere, quibus et vos verbo nostro committatis ut accersitis actorem prius vallato iuramento suo praesentibus in causam attractis post eorundem limitationem de expensarum quantitate praedictos in causam attractos ad satisfactionem compellant cum effectu. Qui si fecerint bene quidem, alioquin quindecimo die transacto dum et quando et quotiens per praetitulatum Nicolaum Zas aut procuratorem vel nuntium eiusdem requisiti fueritis, vel alter vestrum fuerit requisitus, extunc in vestris et cuiuslibet vestrum ecclesiis singulis diebus dominicis et festivis infra missarum solemnia dum maior ad divinam audiendum convenerit populi multitudo nominatim pulsatis campanis candelis accensis ac demum extinctis et in signum maledictionis aeternae in terram proiectis dictos iudices duarum sedium Saxonicalium excommunicetis et publice [S. 346] denuncietis quos et nos diebus elapsis et canonica monitione praemissa excommunicamus et excommunicatos fore pronunciamus, in his scriptis tamdiu a praemissis non cessantes donec praemissa nostra mandata adimpleverint effective aut aliud a nobis vel superiori nostro habueritis in mandatis. Si vero quod absit praefati iudices duarum sedium Saxonicalium excommunicati huiusmodi excommunicationis sententiam post praedictos dies aliis quindecim diebus immediate sequentibus animo sustinuerint indurato, extunc eorundem quindecim canonica monitione praemissa antelatos iudices duarum sedium Saxonicalium praefato excommunicationis vinculo in his scriptis aggravamus. quos tandem in vestris ecclesiis singulis diebus dominicis et festivis infra missarum solemnia dum ibi multitudo populi convenerit ad divina audienda, extunc similiter pulsatis campanis candelis accensis et demum extinctis et in signum maledictionis aeternae in terram proiectis sic excommunicatos et aggravatos publice denuncietis vel facietis denuntiari tamdiu donec a nobis vel superiori nostro aliud habueritis superinde in mandatis. Quapropter vobis dominis supradictis cuilibet praesentium tenore committimus et mandamus, quatenus postquam praesentibus fueritis requisiti vel alter vestrum fuerit requisitus in ipsius persona propria semel, secundo et tertio ac peremptorie omnes et singulos utriusque sexus homines notos et vicinos ipsorum iudicum duarum sedium Saxonicalium excommunicatorum et aggravatorum, qui vobis aut vestrum alicui per latorem praesentium fuerint nominati, moneatis et vos tenore praesentium monemus et nihilominus sub dicta excommunicationis poena, quam praefata canonica monitione praemissa in eos et eorum quemlibet extunc ferimus in his scriptis, nisi fecerint, quod mandamus, districte praecipietis et mandetis eisdem quibus etiam tenore praesentium nos praecipimus et mandamus, quatenus ne aliquis eorum cum dictis iudicibus duarum sedium Saxonicalium excommunicatis et aggravatis, quamdiu in huiusmodi excommunicationis et aggravationis sententia perseveraverit, in emendo, vendendo, loquendo, conversando, stando, eundo, cibo potu molando, stando, aquam vel ignem dando aut quocumque alio participationis ritu exceptis fratribus, sororibus, uxoribus et aliis proximis in quarto vel citeriori gradu eisdem excommunicatis et aggravatis coniunctis participare praesumant seu praesumat. Alioquin qui sic in propria persona moniti fuerint, si infrascriptis quindecim dierum spatiis a die huiusmodi monitionis eisdem factae in antea computantibus quos quindecim dies eis et cuilibet eorum pro ultimo et peremptorio termino ac canonica monitione praemissa a participatione non destiterint supradicta, quos propter eorum contemptum consimili excommunicationis sententia in his scriptis inodamus ipsamque eos incurrere volumus ipso facto. Et extunc tales praedictis vestris ecclesiis singulis diebus dominicis et festivis infra missarum solemnia, dum ibi multitudo populi convenerit ad divinam audiendum pulsatis campanis, candelis accensis et demum extintis ac in terram proiectis, sic excommunicatos publice denuncietis vel faciatis denunciari et cum vos domini plebani supradicti ceterique viri ecclesiastici in vestris ecclesiis divina celebrat is officia dictique excommunicati et aggravati ac participantes cum eisdem excommunicatis et aggravatis aut eorum aliquis ibidem convenerit ad ipsa divina officia audienda ipsos et ipsorum quemlibet de vestris ecclesiis expellatis; quod si hoc commode facere non possetis ut iuris est a divinis cessetis. Causam cessacionis huiusmodi populo fideli publice exponentes et si praedicti excommunicati et aggravati easdem excommunicationis et aggravationis sententias per alios quindecim dies immediate sequentes animo, quod absit, sustinuerint indurato et rebelii, quod deus avertat, extunc ut quos timor dei a malo non revocat, saltem severitas disciplinae coerceat a praedictis eorum quindecim dierum canonica monitione praemissa exnunc prout extunc et extunc prout exnunc ipsos iudices duarum sedium Saxonicalium reaggravamus in [S. 347] his scriptis. Quos sic excommunicatos, aggravatos et reaggravatos post dictos quindecim dies in vestris et cuiuslibet vestrum ecclesiis infra solemnia, dum maior in eisdem ad divina audienda convenerit populi multitudo, pulsatis campanis candelis accensis et in signum maledictionis aeternae in terram proiectis excommunicatos, aggravatos et reaggravatos publice denuncietis vel faciatis denunciari, tamdiu quousque a nobis vel superiori nostro aliud habueritis in mandatis. Nos vero per modum reaggravationis civitates, oppida, castra, villas et quacumque alia loca, ubi iidem excommunicati, aggravati et reaggravati moram traxerint seu declaraverint, eadem firmissimo subiectionis interdicto, ita quod in eisdem post recessum ipsorum per triduum nulla officia divina inibi peragantur, nec etiam mortuis inibi decedentibus interim ecclesiastica concedant sepultura, postquam autem ipsi ab eodem loco recesserint extunc transacto triduo volumus quod ipsa divina officia per vos ressumentur iterim et eisdem mortuis ecclesiastica conceduntur sepultura. Volumus tamen, quod medio tempore infirmis et valitudinariis ac aliis poenitentiae et confessionis baptismusque parvulis ullatenus denegantur, certificantes eosdem iudices duarum sedium Saxonicalium excommunicatos, aggravatos et reaggravatos diaboli membra. Quod si in huiusmodi sententia animo indurato, quod deus avertat, pertinaciter perstiterint, extunc nos contra eosdem ad invocationem brachii saecularis de iure servando procedemus; et a praemissis omnibus non cessetis, donec praemissa mandata nostra adimpleverint effective, aut aliud a superiori nostro vel a nobis habueritis in mandatis. Absolutionem vero omnium et singulorum qui praemissas sententias incurrerint nobis tantumodo vel superiori nostro reservamus. Seriem vero⁶⁾ praemissarum et quidquid in praemissis feceritis, si requisiti fueritis vel alter vestrum fuerit requisitus, nobis per vestras literas patentes harum seriem sive designationem in se continentes, aut per instrumentum publicum, remissis praesentibus in specie fideliter rescribatis. Secus non facturi poenis sub praemissis. Datum Bachie ultima die mensis Aprilis, anno domini millesimo quadringentesimo quinquagesimo secundo.


1) Hierauf folgt con durchgestrichen.^{^}
2) April 26.^{^}
3) Vorlage Enyga ori.^{^}
4) Vorlage confecti. ^{^}
5) Vorlage pro emptori. ^{^}
6) Vorlage ver. ^{^}