Urkunde Nr. 366 aus Band I

Seite im UB:

340-341

Heute in:

Budapest, Ungarisches Landesarchiv [Magyar Országos Levéltár]

Heutige Signatur:

DL (Diplomatikai Léveltár) Nr. 1973.

Druckvorlage:

nach Einschaltung (Insert)

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

366

1319 Juli 28 König Karl verleiht Thomas, Comes von Sirmien, Bács und Arad die Besitzungen Grossschogen, Passbusch und andere Ortschaften.

Karolus dei gratia Hungariae, Dalmaciae, Croaciae, Ramae, Seruiae, Galliciae, Lodomeriae, Comaniae Bulgariaeque rex omnibus Christi fidelibus praesentibus et futuris praesens scriptum inspecturis salutem in omnium salvatore. Grenerosi sanguinis regum alta nobilitas tunc gloria et honore in terris praecipue coronatur, cum misericordiam pietati socians, singulorum merita benignis oculis intuetur et cum pro moribus castis et laboribus multis grata vicissitudine suis fidelibus correspondet. Nam potissime subiecti tunc in virtute laetantur boni praesidentis, cum eos extollit honoribus, ditat possessionibus et dotat regalis munificentiae donativis. Proinde ad universorum notitiam harum serie volumus pervenire, quod vir magnificus magister Thomas comes Sirmiensis, Bachiensis et Orodiensis dilectus noster et fidelis ad nostrae maiestatis personaliter accedens praesentiam et suae fidelitatis servitia nobis ab olim magnae diligentiae studio impensa declarans et praemia donativorum nostrae gratiae se dignum consequi arbitrans, quasdam possessiones Andreae filii Ipoch infidelis nostri in partibus Transiluanis existentes Nogsayou, Pozpus, Barla, Serleng, Simonteluke, Warhel, Radla, Hermanteluke, Sebus, Greseph, Solmus, Sarpatak, Sarumberk, Pynar, Knezeg, Unkateluke, Kurthwylkopu, Nogfilpus, Kyssepfilpus, Scentushaza, Haraztus et Barthaleuswyfolva vocatas a nobis perpetuo sibi dari et conferri postulavit. Nos igitur ad haec proposita intuitum nostrae considerationis sublevantes et fidelitatis fideliumque servitiorum merita ipsius magistri Thomae considerantes, quae cum sedula sollicitudine suae personae nobis et sanctae regiae nostrae coronae exhibuit et impendit, et generaliter ad omnia adversa se pro nobis viriliter opponens et sua exponens fidelitatis servitia laude digna exstitit prosecutus, quae speciali declaratione sermonum, pauca de pluribus praesentibus duximus annotanda, quod cum divina annuente dementia ad serenissimum culmen regiminis Hungarici accessissemus gubernandum, ipse magister Thomas mox nobis adhaerens et continue absque interpellatione lateri nostro assistens ex multis iniuriis sibi pro nobis illatis penuria et nimia egestate in se et suos affectus, nec subsidii valens a nobis habere solamen, propter regni nostri intensum discidium numquam a nobis [S. 341] exstitit separatus. Praeterea idem magister Thomas evangelicae doctrinam sequens scripturae se proximos, possessiones et cognatos suos pro fidelitate regiae nostrae maiestati debita invasioni, perditioni, destructioni et inopinatis fortunae casibus pro nobis exponere non expavit, ex quibus nonnulli praeter infinita rerum damna, tormentati, afflicti, verbera et ludibria experti, nonnulli etiam in ore gladii pro fidelitatibus, quibus idem assidue nitebatur nobis complacere, sunt occisi, quid plura hic fuit qui nostram regiam sequens maiestatem, abnegavit semet ipsum, suos atque sua. Ceterum cum Matheus de Trinchinio damnandae memoriae noster aemulus et infidelis aggregata sibi suorum complicuni nefanda caterva contra nostram regiam maiestatem ausu temerario veniens prope civitatem nostram Cassa vocatam belli discrimina nobiscum habere non formidasset, idem magister Thomas tamquam vas constantiae militiae laurea coronatus, cernentibus nobis et tunc nobis assistentibus universis nec sanguinis effusionem, nec mortis pericula expavescens, non sine largi sui cruoris stillicidiis laudabiliter dimicavit. Volentes fidelitatum obsequiis ipsius magistri Thomae remuneratione regia correspondere, ut ipsius indemnitati per nostram regiam maiestatem condecenter consulatur et ut reliqui discant sub principe gratioso devotius famulari et laetentur in virtute boni praesidentis et misericordia pii regis glorientur, praefatas possessiones ab eodem Andrea et suis heredibus propter infidelitatis notam, qua una cum Ladislao quondam vaivoda capitali aemulo et infideli nostro contra nostram regiam maiestatem procedens exstitit involutus, tamquam male meritis aufferentes, cum omnibus utilitatibus et pertinentiis suis universis sub metis et terminis, quibus ab antiquo habitae exstiterunt et possessae, eidem magistro Thomae et per eum suis heredibus heredumque suorum successoribus in aliqualem fidelium servitiorum suorum recompensationem dedimus, donavimus et contulimus iure perpetuo et irrevocabiliter possidendas, tenendas pariter et habendas. Ut igitur huius nostrae donationis series robur perpetuae obtineat firmitatis, praesentes concessimus literas nostras privilegiales duplicis sigilli nostri munimine roboratas. Datum per manus discreti viri magistri Johannis Albensis ecclesiae praepositi et archidiaconi de Kukulleu, aulae nostrae vicecancellarii dilecti et fidelis nostri, anno domini M^o. C^o C^o C^o. decimo nono, regni autem nostri similiter decimo nono, quinto Kalendas Augusti.