Urkunde Nr. 51 aus Band I

Seite im UB:

42-43

Heute in:

Vatikanstadt, Vatikanisches Archiv [Archivum Secretum Apostolicum Vaticanum, Archivio Segreto Vaticano]

Heutige Signatur:

Reg. Vat. (Registra Vaticana) Nr. 13, fol. 111 recto et verso, Eintrag Nr. 190.

Druckvorlage:

nach (zeitgenössischem) Registereintrag

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

51

Rieti [1225] Oktober 27 Papst Honorius III. ermahnt König Andreas II., den deutschen Orden in das Burzenland zurückzurufen.

Honorius episcopus . . . . . carissimo in Christo filio . .¹⁾ regi Ungariae salutem . . . . . Iam meminisse vix possumus numeri literarum, quas pro dilectis filiis fratribus domus sanctae Mariae Teotonicorum²⁾ tuae serenitati recolimus destinasse, obsecrantes, ut eis pacifice dimitteres terram Boze³⁾ ac ultra montes nivium, quam eis regia liberalitate donasti, sicut privilegia tua nobis exhibita et a nobis ad tuam instantiam confirmata manifeste declarant. Et ecce dolentes audivimus, quod tu non solum destitisti eos super terra molestare praedicta, quam non sine multo rerum et personarum dispendio eripuerunt pro magna parte de manibus paganorum, verum etiam ipsos de regno tuo non sine gravi apostolicae sedis iniuria et offensa divina, tuaeque famae ac salutis periculo eiecisti. Certe piget et pudet, toties tibi precum nostrarum porrigere blandimenta totiesque tuis auribus inculcare piorum praemia, et supplicia impiorum, cum nec spe praemiorum illectus nec suppliciorum metu deterritus nostris salubribus monitis et precibus acquiescas, quin immo persequaris, quasi odio inexorabili,⁴⁾ fratres ipsos, non tam nostras monitiones et preces, quam famam [S. 43] et salutem propriam contemnendo. Et tamen quia nec possumus nec debemus indigna eorundem fratrum dissimilare gravamina, quos tenemur defendere ac fovere, tum suae religionis obtentu, tum respectu specialiter terrae sanetae, cuius se obsequio totaliter devoverunt, adhuc pro eis cogimur preces precibus et exhortationes exhortationibus cumulare, pro ipsorum quiete ac tua salute nihilominus satagentes. Rogamus igitur serenitatem tuam, monemus et obsecramus in domino Jesu Cbristo, quatenus prudenter attendas, quod praefatam terram non dedisti hominibus, immo deo, a quo habes non solum tua sed etiam temet ipsum, fratres ipsos in regnum tuum non differas revocare, restituens ac restitui eis faciens integre omnia bona sua dictamque terram eis pacifice ac quiete dimittas secundum limites in ipsis tuis privilegiis designatos, et ita eis satisfacias de damnis et iniuriis irrogatis, quod deum, cuius offensam ex hoc absque dubio incurristi, digna possis satisfactione placare nosque aliter contra te procedere non cogamur, qui quantumcumque tuae deferre sublimitati velimus, ad ultimum tamen deesse non poterimus in sua iustitia fratribus saepe dictis, nec dissimulare tantum detrimentum subsidii terrae sanctae, cum non sit deferendum homini contra deum, nec tibi ipsi expediat, ut in hoc tibi articulo deferatur, sed potius ut ab iniuria huiusmodi compescaris. Datum Reate, VI. Kalendas Novembris, anno decimo.


a) Nachtrag UB I, Seite 618 statt Firmanus.^{^}
b) Ergänzt nach Zimmermann. Dort erfolgt eine eingehende Kollationierung der drei Überlieferungen.^{^}

1) Andreas II.^{^}
2) 1278: Theutonicorum.^{^}
3) 1278: Borze.^{^}
4) 1278: inexecrabili.^{^}