Urkunde Nr. 627 aus Band II

Seite im UB:

46-48 ^a)

Heute in:

Budapest, Ungarisches Landesarchiv [Magyar Országos Levéltár]

Druckvorlage:

nach Original

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

627

1347 Juli 15 Das Grosswardeiner Kapitel bezeugt die Aussagen des Plebans Thomas von Tövis, betreffend die Grenzstreitigkeiten zwischen Bischof und Kapitel von Weissenburg einerseits und den Einwohnern von Krapundorf und Krakko andererseits, schaltet die Urkunde des Königs Ludwig I. von 1347 Nr. »623 ein, und bezeugt ferner die Aussagen des genannten Plebans, betreffend den Verlauf der Grenzbegehung von Krapundorf und Krakko.

Nos capitulum ecclesiae Waradiensis tenore praesentium significamus quibus expedit [universis, quod accedens ad nostram praesentiam vir discretus et honestus Thomas plebanus de Tywis specialis capellanus carissimi in Christo patris domini Andreae dei et apostolicae sedis gratia] episcopi Transiluani vice et nomine eiusdem domini sui et honorabilis capituli ecclesiae Tran[ssilvanae cum literis procuratoriis eiusdem cum cordis maestitia non sine causa coram nobis est protestatus in hunc modum, quod populi villarum regalium videlicet Ighen et Carko diabolica virtute] seducti a multis retroactis temporibus toto posse totoque conamine contra [sanctam matrem⁴⁾ ecclesiam ⁴⁾ Transsilvanam⁴⁾ ipsorum diocesanam tamquam filii degeneres ferventes maximam partem territorii pertinentias ad possessiones ipsius domini episcopi et sui capituli Saard et Vojasd voca]tas occupare seu pro se usurpare continue laborassent. Quo percepto serenissim[us princeps felicis recordationis quondam dominus Carolus dei gratia inclitus rex Hungariae querulantibus eisdem ipso domino episcopo Transsilvano et suo capitulo praedictum territorium per praefatos populos] occupatum eisdem domino episcopo et suo capitulo nomine ecclesiae praelibatae restituisset [pleno iure, quo ad [S. 47] ipsam ecclesiam dignoscebatur pertinere, cum suis literis mediantibus per magistrum Petew tunc vicevaivodam hominem regium sub nostro testimonio ipsum territorium ecclesiae Transsilvanae me]talibus distinctionibus et veris limitationibus iuxta veteres novas metas er[igendo a praefatis villis regalibus Ighen et Carko fecisset separari et distingui nemine tunc contradictore apparente, prout exigebat iustitia et regni consuetudo. Similiter praedicti populi de Igen et de] Korko aliquibus temporibus elapsis consuetae saevitiae in furorem prorumpentes [contra deum et iustitiam ac mandatum regium ausu ducti temerario praedictas metas tam antiquas quam novas legitime erectas aboleri et destruere veriti non fuissent nec exstitissent. Praeter hoc absque] nomine regio et sine testimonio alicuius ecclesiae collegiatae sed ipsimet manibus [armatis propria cum potentia metas erexissent, si metae dici possunt, in possessione ecclesiae in fine villae Saard iuxta libitum suae voluntatis et contra prohibitionem eiusdem domini episcopi et sui capituli] in grande praeiudicium ecclesiae Transiluanae praelibatae. Et ut easdem terras ecclesiae [Transiluanae praefati populi de Igen et de Carko modo praemisso occupatas sibi possint perpetuare, literas excellentissimi principis domini Ludovici dei gratia illustris regis Hungariae nobis transsumi pro]curassent, quarum tenorem praefatus dominus episcopus Transiluanus in facie praedicto[rum territoriorum contravenientibus praedictis populis de Igen et de Carko transscribi fecisset et nobis transmisisset per eundem Thomam plebanum petens ut ipsi tenor earundem literarum in praesentibus literis protestationalibus] de verbo ad verbum inseratur. Quae quidem literae regiae nobis transmittebantur in [haec verba.] (Folgt die Urkunde des Königs Ludwig I. von 1347 Nr. »622.) Idem insu[per Thomas plebanus de Tyuys nobis per modum protestationis referebat, quod cum nos mandatis regiis obedire cupientes cum praedicto magistro Ladislao filio Kulus nostrum testimonium ad] praedictas terras transmisissemus, iidem populi ipsi homini regio et [nostro testimonio metas non in literis regiis contentas sed per propriam potentiam contra deum et iustitiam erectas eis demonstrare coepissent dicendo, quod illae essent metae in literis domini Belae] regis expressae. Hoc viso praedictus dominus episcopus et suum capitulum veras metas expressas in [praedictis literis domini Belae regis et ut praemissum est de mandato felicis recordationis domini Caroli quondam incliti regis Hungariae 1)] et per ipsos populos devastatas demonstrare voluisset, ipsi itaque populi de Igen et de Korko r[apti furia sumptis armis hominem regium violenter in locis . . . .¹⁾ volebant, ad erigendum ipsas metas compellere coepissent contra¹⁾] domino episcopo Transiluano et suo capitulo et hoc exprimentibus, quod causam super erectione praedictarum m[etarum ad praesentiam domini nostri regis et dominae reginae examini baronum regni Hungariae discutiendam committerent et prorogarent . . . .¹⁾ et stratas] regius attonitus et omnino perplexus ab una parte timens furiam populi praelibati, ex alia v[ero parte formidans iustitiae obviatione et mandato regio contraire medium inter utrumque elegisset, nec¹⁾ per [S. 48] praefatos populos abstractas] nec alias veras metas ostensas per ipsum dominum episcopum et suum capitulum renovare voluisset [et sic negotio indeterminato idem homo regius et nostrum testimonium abinde discessissent. Datum ipso die divisionis apostolorum,] anno supra dicto.


a) Die Fußnoten wurden in diesem Band des UB jeweils seitenweise gezählt. Auf die vorliegende Urkunde entfallen: 4 auf S. 46 (1-3 zu voranstehender Urkunde), 1 auf S. 47.^{^}
[S. 46]
4) Vorlage: nostrae ecclesiae Transsilvanae [3x].^{^}
[S. 47]
1) So Vorlage [5x].^{^}