Urkunde Nr. 1835 aus Band IV

Seite im UB:

63-65

Heute in:

Budapest, Ungarisches Landesarchiv [Magyar Országos Levéltár]

Druckvorlage:

nach Einschaltung (Insert)

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

1835

Konstanz 1418 März 20 König Sigmund schaltet die Urkunde des Weissenburger Kapitels von 1417 Nr. »1801 und die Urkunde dieses Kapitels von 1417 Nr. »1804 mit der Urkunde des Vizewoiwoden Roland Lepes von 1417 Nr. »1802 ein, die Schenkung des Weissenburger Domherrn Michael betreffend.

Nos Sigismundus dei gratia Romanorum rex semper augustus ac Hungariae, Dalmaciae, Croaciae et cetera rex, memoriae commendamus tenore praesentium significantes quibus expedit universis, quod fidelis noster dilectus egregius miles Nicolaus filius Apa de Almakerek nostrae adiens culminis conspectum in personis nobilium dominarum Susannae, Nicolai filii Sandor de Kyzdy filiae scilicet Nicolai fratris carnalis honorabilis viri domini Michaelis cantoris ecclesiae Transsiluanensis filii videlicet quondam Petri de Waradya olim vicevaivodae nostrarum partium Transsiluanensium nec non Anna ipsius Nicolai filii Apa et Katherina vocatarum Jacobi filii Stephani de Dyog consortum aliarum ut puta quondam Johannis consimiliter earundem partium nostrarum vicevaivodae modo simili fratris carnalis antedicti domini Michaelis cantoris. Exhibuit nobis quasdam duas literas honorabilis capituli ecclesiae Transsiluanensi supradictae. Primam super quibusdam perpetuis remissionibus, resignationibus et reapropriationibus possessionariis per praefatum dominum Michaelem cantorem praefatis nobilibus dominabus de possessionibus suis paternis prout literis in eisdem clare continetur factis et aliam statutariam exinde utrasque sigillis impendentibus emanatas et confectas supplicans celsitudini nostrae humili precum instantia quatenus easdem ratas, gratas et acceptas habendo nostrisque literis inseri faciendo eisdem et singulis eorum contentis nostrum regium consensum praebere dignaremur benivolum et assensum. Quarum primae utputa praemissis perpetuationibus, remissionibus resignationibus et reapropriationibus in se contentis tenor talis est. (Folgt die Urkunde des Weissenburger Kapitels von 1417 Nr. »1801.) Alterius vero vestrae videlicet statutariae tenor sequitur et est talis. (Folgt die Urkunde des Weissenburger Kapitels von 1417 Nr. »1804 mit der Urkunde des Vizewoiwoden Roland Lepes von 1417 Nr. »1802.) Nos igitur qui ex innata nobis regia liberalitate cunctorum nobis fideliter obsequentium merita et actus virtuosos animo metiri debemus pro qualitateque meritorum eas gratiosis prosequi solemus favoribus et praemiis decorare donativis recensitis et in nostrae mentis archano condigne praemetitis praeclaris fidelitatibus et laudis praecomo abtolendis obsequiosis famulatibus quibus ante dictus Nico- [S. 64] laus filius Apa a diuturnis temporum retroeminentium curriculis in diversis nostris et regnorum nostrorum validis agendis et expeditionibus difficilimis et praesertim pro tuitione praedictarum partium Transsiluanensium cum nonnullis aemulis nostris illas plerumque hostiliter invadere et subintrare machinantibus nonnullatiens duo proelii certamine commisso non sine sui et plurium suorum famularium sanguinis effusione plures ex eisdem in ore gladii interemit¹⁾ dictas partes nostras Transsiluanes ab huiusmodi insultibus in virum suarum strenuitate eripiendo. Et ex post nuper nobis tunc pro sacrosanctae universalis ecclesiae unione quam nunc altipotentis clementia cooperante ad finem perduximus concupitum extra praedictum peculiere felix nostrum regnum Hungariae diversas mundi et signanter Aragoniae, Franciae et Angliae regnorum nec non praesentis et alias Alamaniae partes per terram et per maria perlustrantibus. Interimque quod fere quinque^a) annis continuis et supra duravit praedicto Nicolao milite uno cum suis armatis familiaribus in castris nostris Wrandak et Zebernek nec non castellis sive fortaliciis signanter Dabachach nuncupatis in regno Boznae existentibus constitutis et continue commorantibus inier non pauxillas nostros et regni nostri letales aemulos pro custodia et grata conservatione praedictorum castrorum et fortalitiorum nostrorum non sine fame et sibi nonque sine vigiliarum nocturni continua inquietudine aliorum etiam periculorum letalibus formidinibus finale exodium eorum vitae inducentibus quibus se et suos familiares de nostris castris causa fulciendi eadem victualibus non exeundo ac territoria possessiones et alia bona praedictorum circumiacentium et quam plurium aliorum nostrorum aemulorum invadendo et derobando plurimaque eis dampna videlicet in personis hominum interemptiones, vulnerationes et abductiones in rebusque in bonis derobationes, depraedationes et aliorum malorum genera committendo affecit nobis nostroque sacro regio dyademati pro nostri summa honoris et gloriae exaltatione adeo studuit complacere, quod praedicta castra et fortalitia nostra toto ipsius durante tempore quo de nostrae maiestatis tunc in partibus supradictis constitutae statu nil penitus sibi constabat nec quidquam certi a quoquam exinde scire poterat laudabiliter custodita et pro nostra maiestate conservata extiterunt praetextu quorum quamquam idem Nicolaus miles multo maiora antedictorum praemia a nostra celsitudine mereatur enancisci nec praesenti nostra largitione sibi condigne pro recompensa respondeamus. Ut tamen ad praesens sicuti promptis affectibus largius intendimus in futuram nostram benivolentiam sibi senciat favorabiliter inclinatam praedictas binas praelibati capituli literas privilegiales non abrasas non cancellatas nec in aliquo suo parte vicio caliginis offustatas sed mera veritatis plenitudine praepollentes praesentibusque nostris literis patentibus verbotenus insertas [S. 65] quo ad omnes earum continentias clausulas et articulas extra nostrae maiestalis scientia prelatorumque et baronum in praesentiarum nobiscum existentium sane ad id accedente consilio ratas gratas et acceptas habendo ad easdem et singula earum contentis mera nostrae regiae potestatis plenitudine nostrum regium consensum praebuimus benivolum et assensum immo praebemus salvo iure alieno harum nostrarum vigore et testimonio literarum quas in formam nostri privilegii redigi faciemus dum nobis in specie fuerint reportatae. Datum Constantiae cis Renum in dominica Ramispalmarum, anno domini millesimo quadringentesimo decimo octavo, regnorum nostrorum anno Hungariae et cetera tricesimo secundo, Romanorum vero octavo.


a) Nachtrag UB IV, Seite 725 statt: quinqua.^{^}

1) Vorlage: intrenit.^{^}